“zolang de familie en de mythe van de familie niet verwoest worden, zo lang zullen de vrouwen onderdrukt worden.” _ Simone de Beauvoir
Umay (Sibel Kekilli) gaat gebukt onder de mishandelingen van haar man en besluit om met haar zoontje Cem Istanbul te ontvluchten richting Berlijn waar ze hoopt een nieuw leven te starten bij haar ouders. maar al snel groeit op haar schouders de sociale druk van de Turkse gemeenschap. een vrouw die haar man ontvlucht en tevens zijn zoon van hem wegneemt, wordt als een hoer aanzien, haar zoon als een bastaard en brengt de familie tot scha en schande. Umay start een emotioneel gevecht om verder te leven als een zelfstandige vrouw maar de Turkse tradities en conventies zijn diepgeworteld en de eer van de gemeenschap is belangrijker dan het welzijn van een vrouw en haar zoon. geen opbeurende maar wel een waarheidsgetrouwe film van regisseurdebutant Feo Aladag over wat de Turkse vertaling van eer een mens kan aandoen, zeker als dit niet altijd een persoonlijke keuze blijkt te zijn maar wel een culturele keuze waarin gezichtsverlies en afbreuk van familieconventies niet te verteren valt.
3,5/5
Feo Aladag is voorvechtster van vrouwenrechten en deed mee aan de Amnesty International campagne Stop Violence Against Women. in Hongarije mondde dat uit in deze clip:
