The Man With The Iron Fists

“wie vuistslagen zaait, zal tanden oogsten.” _ Pierre Perret

ik leg ze nog steeds regelmatig op: de toenmalige revolutionaire hip hop albums van de Wu-Tang Clan. als vaste formatie bestond het collectief uit negen leden waaronder RZA (het  AKA van Robert Fitzgerald Diggs, voordien al rapgewijs bekend onder het alter ego Bobby Digital) die zijn rapbeats reeds introduceerde in Ghost Dog: Way Of The Samurai en Kill Bill. wanneer hij Tarantino aan het werk zag, wou hij eveneens een pastiche hit maken waarbij hij een voorliefde voor de Shaw Brothers op hip hop muziek zet. samen met die andere Tarantino-protégé Eli Roth schreef hij The Man With The Iron Fists maar daar hoef je niet teveel van te verwachten: de invloed van Roth zit hem in de gore-scènes met lekker vloeiende bloedfonteinen en de rest is graatmager samen te vatten. periode: zo’n twee eeuwen terug. setting: Jungle Village, een Chinees dorpje dat een smeltkroes is  van diverse clans elk een dierennaam bevattend (leeuwen, wolven jakhalzen, heyna’s). aanleiding conflict: een goudtransport dat het dorp passeert en gegeerd blinkend metaal is voor de vechtende clans, elk met hun krachtpatser of kung fu held. de lokale smid heeft het druk met het maken van wapens en blaast stoom af bij Lady Silk (een verrukkelijke Jamie Chung), een meisje van plezier in het kleurrijke bordeel van de machtige Madam Blossom waarin ook nog de Brit Jack Knife komt logeren. heeft er het plezier van zijn leven en heeft ook een speciaal oog voor het transport. plots van verraad, wraak, liefde, lust passeren de revue als opwarmers voor de groteske finale waarin alle protagonisten op de vuist, mes of ninjaster gaan. de invloed van de Shaw Brothers is onmiskenbaar met roemzuchtige karikaturale personages (ze hebben ook redelijk belachelijke namen) in een zeer beperkte setting waarvoor RZA de mosterd haalt uit het wuxiagenre: het bordeel is zeer fleurvol waarbij elke kamer zijn kleurenbloesempalet heeft. de gekozen wapens zijn inventief – worstelaar Dave Bautista heeft zijn eigen koperen Hulk lichaam, Rick Yune een messenkostuum, Lucy Liu een dodelijke windwaaier en Russell Crowe een meswapen – en leveren keurige actiegevechten op in een Shawachtige choreografie aan de hand van zijn sporen verdiende Corey Yuen. dat de personages Engels spreken is gezien de setting jammer waardoor de lokale helden kinderachtige acteerprestaties neerzetten terwijl ook RZA zelf een te slome indruk geeft als smid. de passage die hij zichzelf gunt in een slavenplantage (u herkent ook Pam Grier) is trouwens geheel van de pot gerukt. de rest echter interpreteer ik als een kung fu filmpastiche waarin alles uit het genre de revue passeert. ik zat constant met de glimlach op het gezicht (een bulderlach trouwens bij de CGI-bloedfonteinen en afgehakte hoofden), vond de diverse gevechten (dan eens verfijnd met messen, dan weer furieus met de vuist) bijzonder vermakelijk en de soundtrack bracht enkele leden van de Wu-Tang Clan op zijn ouwe getrouwe gewaardeerde hip hop wijze samen. de presenter van The Man With The Iron Fists is Quentin Tarantino, iedereen die fan is van de Shaw Brothers (maar enkel die) zullen dit over the top vehikel zeker smaken. een kleine minderheid waarschijnlijk maar ik ben alleszins The Man Who The Iron Fists absoluut vermakelijk vond.

3,5/5