“de grootste ontdekking van de negentiende eeuw was de ontdekking van de methode om iets te ontdekken.” _ Alfred N. Whitehead
waar The Adventures Of Tintin gezien kunnen worden als de animatieversie van Indiana Jones (of zou Indiana Jones gebaseerd zijn op de eerder gecreëerde Kuifje?), zo kan Tad, The Lost Explorer gezien worden als de kinderanimatie van The Adventures Of Tintin. en voor tijdens een paasvakantie mag de kleine uk ook al eens iets hebben. van jongsbeen af is Tad gefascineerd door archeologie en het zoeken naar verborgen schatten. alleen vindt hij er nooit één. het hoogst haalbare is een gelimiteerde editie van een colaflesje uit 1999 bij de bouwwerken van een metrostation waarvoor hij werkzaam is als 
machinist. een professor in de archeologie vraagt hem de moed niet te verliezen. die professor popelt om naar Peru te gaan aangezien zijn collega aldaar een doorbraak heeft in de verborgen gouden onderwereld van Païti. door zijn verstrooidheid en een speling van het lot is het eigenlijk Tad die op het vliegtuig zit richting Peru. hij is evenwel niet de enige. ook boze Russische snoodaards die vooral het goud willen blinken, jagen op de verborgen stad. Tad krijgt ter plaatse hulp van zijn trouw hondje Bieber (genoemd naar), de stereotiepe Mexicaans tongvalsprekende allesventer Freddy, een sprakeloze Angry Bird papegaai di
e sarcastisch communiceert met bordjes en Sara, die wel de animatieversie lijkt te zijn van Lara Croft (kortgerokt, wespentaille en decolleté die het topje haast niet meer houdt). alhoewel de Spaanse makelij-animatie van Enrique Gato niet kan tippen aan de groter gebudgetteerde (Amerikaanse) studios, is deze genietbaar omdat je beseft naar een animatiefilm te kijken. wapperende windharen, telbare woestijnkorreltjes, het hoeft allemaal niet, dit is basisanimatie waarmee het ooit allemaal begon. humor kan daarbij niet o
ntbreken al is de chemie tussen Sara en Tad, de schurkstreken van de modelarcheoloog en zijn Schwarzeneggerhulp en de onnozele opmerkingen van Freddy vooral voor de kindertjes bedoeld. Belzoni, de met bordjes sprekende papegaai zorgt wel voor enige volwassenhumor die dan weer de kleintjes zal ontgaan en is het ook verrassend dat Sara zo sexy uitgetekend wordt. voor elk wat wils al blijft het schattenavontuur enorm voorspelbaar, voorzichtig en afgemeten op de paasvakantie nemende lagere school kinderen. wel, als ze hiermee (nog voor Disney en Pixar) de animatiefilm leren ontdekken, is Tad als de geanimeerde Indiana Jones een degelijke keuze.
3/5
