Prince Avalanche

“rechte wegen zijn de kortste om aan te komen, maar de langste om te gaan.” _ Julien De Valckenaere

een roadmovie, één van het letterlijke soort want onze twee hoofdpersonages zijn wegwerkers en brengen in een door een grote bosbrand verwoest en afgelegen landschap gele wegmarkeringen aan en kloppen reflectorpaaltjes in de grond. Alvin (Paul Rudd met verfijnde snor en witte sokken stapt eens weg uit zijn biotoop van de (af en toe dwaze) komedie) zoekt doorheen de desolate stilte van de natuur naar een betere ik om herbrond zijn relatie met geliefde Madison aan te knopen. Lance (Emile Hirsch) is de broer van Madison die zich ronduit 5 weekdagen verveelt en halsreikend uitkijkt naar het partyweekend zodat hij kleine Lance de vrije loop kan geven. twee totaal verschillende karakters die in het kale, verwoeste en verlaten boslandschap naar zichzelf op zoek zijn. niet meer dan dat is het verhaal. maar die natuur doet wel haar werk. vanzelfsprekend kibbelen de twee zich een weg op de weg maar na individuele weekendtegenslagen groeien ze toch naar elkaar toe, ook dankzij de drank van een wel zeer bizarre truckchauffeur die af en toe hun pad kruist (een geniale Lance LeGault die helaas kort na de opnames overleed). regisseur David Gordon Green blikte de film op zestien dagen in om, onder de indruk van de bosbrandravage in Bastrop, Texas in september 2011, gebruik te kunnen maken van het zwartgebakerde, vervreemde en spookachtig (even kwam The Blair Witch Project bij me op) landschap dat zich nog niet herstellende was. ik veronderstel dat het verhaal op zich er experimenteel is bijgehaald. de dialogen zijn niet altijd even verfijnd (er vliegt al eens een wind door de slaaptent) alhoewel het wel duidelijk wordt dat de twee een rad voor hun ogen draaien in verband met hun levensverloop. dat experimentele geeft echter een zeer mooie scène weer waarbij Alvin een platgebrand huis in pantominestijl binnenstapt en zich inbeeldt dat er nog alles staat. Prince Avalanche kent een minimalistische aanpak maar een hoge aaibaarheid en kreeg daarvoor in Berlijn de Zilveren Beer.

3,5/5

Filmfestival Gent – film 24