“dromen kunnen slechts bij één persoon tegelijk zijn. daarom zijn de dromers eenzaam.” _ Erma Bombeck
Walter Mitty blijkt een bekende naam of bekend begrip te zijn in Amerika sinds James Thurber in 1939 het kort verhaal ‘The Secret Life Of Walter Mitty’ publiceerde in The New Yorker. een Walter Mitty staat er sindsdien bekend als de alledaagse man die ervan dagdroomt heldhaftig te zijn. en dan sta je daar aan het koffiemachine op kantoor te mijmeren hoe je als poëtische sneeuwbergbeklimmer de vrouw(elijke collega) van je leven charismatische woorden staat in te fluisteren. pas als men kantoorartikelen werpt naar jou, stap je terug in die dagelijkse sleur van je werk en leven. totdat je in de lift
staat met je baas en een uitlachje van hem je laat ontkolken van razernij en je de smoel van die rijker verdienende onderkruiper via een handgreep tegen het plafond duwt. pas als het ping geluidje weerklinkt, de deuren van de lift open gaan en je baas schuifelend weg stapt, weet je dat je terug in je niemendalrealiteit ben belandt. steek je hand op indien herkenbaar. het is alvast zo voor Walter Mitty die eveneens zijn vrouwelijke collega Cheryl knipoogjes p
robeert te versturen via een datingsite. zij komt uiteraard veel voor in zijn dagdromerij. Walter werkt als foto-ontwikkelaar voor Life Magazine dat op het punt staat opgedoekt te worden. hij mag nog eens één mooie cover ontwikkelen. een beauty van topfotograaf Sean O’Connell, enkel, hij is het negatief kwijt. en zo moet de dagdromer zelf op avontuur trekken want O’Connell kent geen verblijfplaats en reist van de ene uithoek van de wereld naar de andere. een kantelpunt. de manier waarop W
alter Mitty door het leven gaat, is nog niet te vergelijken met About Schmidt alhoewel zwemen van meewoed, vertwijfelingspozen over verkeerde beslissingen en betreurde ogen van gemiste kansen typerend zijn voor hem. herkenbaar. ook de vlucht naar het dagdromen of wegdromen om situaties te kadreren of periodes te verwerken, doen we allemaal wel eens. Ben Stiller vervalt hier gelukkig niet in ofwel komische absurditeit of zeemzoete gevoelens, hij weet zelf (hij is zowel regisseur als acteur) de juiste melancholische ondertoon neer te zetten. wanneer hij de avonturentocht aansnijdt, ve
rschuift de toon van de film evenwel meer naar een feel good reclamepromo. het wordt wat minder geloofwaardig (zomaar een luchthaven binnenstappen voor een tripje Groenland, een haaiengevecht overwinnen, de vulkaanuitbarsting Eyjafjallajökull trotseren of zonder getraind te zijn het Himalayagebergte binnenwandelen), tenzij je er je fantasie voor gebruikt. dat zal zeker niet bij iedereen lukken. wel slaagt hij er in zeer mooie natuurlandschappen te schieten (zo is men ter plekke in Ijsland gaan filmen) die vergezeld worden met licht opzwepende muziek. knap om te zien, alleen krijg je er wel het gevoel van een toeri
stische commercial van. en natuurlijk valt alles op het einde in zijn plooi, echter niet zonder een heerlijke tussenkomst van Sean Penn. het tweede deel wankelt dus zonder omver te vallen (zo is er de dialoog met een uit enorme laarzen bier drinkende helikopterpiloot of de knipogen naar filmhelden: bvb de keuze die Walter heeft tussen een rode en een blauwe auto verwijst naar Neo die in The Matrix een blauwe of rode pil moest kiezen). en als je voor jezelf je cynische zelve en het op de vlakte houdende realisme even opzij schuift, is The Secret Life Of Walter Mitty een plezier om naar te kijken. het gegeven dat je daadwerkelijk een goed gevoel over houdt na de film, bevestigt (en ik ben niet aan het dagdromen) dat Ben Stiller ons heeft verrast.
3,5/5